SAWASDEE! Nog helemaal onder de indruk van mijn blitsbezoek aan ons miniatuurlandje, zat ik voldaan op het vliegtuig richting Bangkok. Cabin crew, ready for take off. Het zou een lange vlucht worden, maar al gauw viel ik in een diepe slaap. Pas uren later werd ik wakker. Een beetje gedesorienteerd keek ik uit het raam. Vanuit het luchtruim leek het wel alsof de miljoenen lichtjes in mn ogen weerkaatsten. Bangkok. Met kleine pretoogjes zat ik te glunderen op m'n stoel. Minuten leken plots uren te duren. Aan de paspoortcontrole toonde de douanebeamte een prachtig staaltje van Thaise deskundigheid. Hoe meer hij de massa probeerde te organiseren, hoe meer wanorde er ontstond. Ik moest er maar om lachen. Veel was er niet veranderd. Ondanks de moeizame paspoortcontrole , waarbij de Thaise glimlach (misschien wegens nalatigheid) vreemd genoeg uitbleef, kon ik het niet nalaten een vreugdesprongetje te maken op Thais grondgebied. Door de stroom toeristen baande ik me een weg naar buiten. De rij taximeters leek oneindig. Ik koos er zorgvuldig eentje uit. Nung, een vijftiger met een ketting vol amuletten. "For protection", lachte hij een beetje verlegen en drukte meteen het gaspedaal in. Gelukkig was het zondagochtend, geen verkeer en in no time arriveerde ik in het hotel. Aan de receptie stond Evelyn me met brede glimlach op te wachten. Het was een leuk weerzien!We hadden duidelijk veel bij te praten, maar de jetlag speelde me parten.

Na een korte siesta praatten we honderduit. Vanuit de straten bereikte de onophoudende herrie van de taxi's, tuktuks en bromfietsen haar hoogtepunt. Tijd om de eens zo vertrouwde omgeving opnieuw te verkennen. De hitte overviel me meteen en al snel zochten we een gezellig terrasje op. Genietend van een frisse singha observeerde ik de stadsdrukte. Marktkramers die in hun kleine volgestouwde stalletjes zitten te genieten van hun noedelsoep, Thai die druk pratend een beetje verkoeling zoeken in de schaduw, taxi's die zich hopeloos proberen te verplaatsen in het verkeer, tuktuks die in een rookgordijn voorbij scheuren. Terwijl ik dit teveel aan indrukken opschrijf, krioelt de mensenmassa aan me voorbij en heb ik het gevoel dat ik weer vanalles mis. Plots besefte ik hoe hard ik dit alles heb gemist.

s'Avonds bruisde ik van de energie en met een paar collega's trok ik naar een lokale bar. De tranen stonden me in de ogen bij de eerste Thaise vissoep die ik smakelijk naar binnen slurpte - helaas niet van de nostalgie, maar van de chili's. Ik at hardnekkig verder, nergens anders wordt er zo'n overheerlijke tom yam kung geserveerd. Hoe hard had ik niet uitgekeken naar die grote kom dampende chili's? En alsof dat niet genoeg was, werd er meteen een fles Sangsom geopend. Alle tradities werden in ere gehouden. De volgende dag werd ik uit een bodemloze slaap wakker. Het is vreemd om terug te zijn, bijna alsof ik niet ben weggeweest.