Na de avonturen in Vietnam werden al meteen wilde plannen gesmeed voor een nieuwe bestemming. Kuala Lumpur stond al een tijdje op het verlanglijstje en samen met collega Evelyn vertrok ik voor een paar dagen naar de Maleisische hoofdstad.
Wegens tijdgebrek, begonnen we vrijwel halsoverkop aan deze citytrip. Op de luchthaven wisten we nog snel een aantal informatiebrochures door te nemen. Veel bleef ons niet echter bij en al snel sloten we aan bij de rij voor de check-in. Voor ons stond een koppel doorgewinterde backpackers die het niet konden nalaten hun kennis ongevraagd met iedereen te delen. In hun Amerikaans enthousiasme spraken ze als volleerde Lonely Planets over KL, want zo zouden de Maleisiers hun stad ook noemen, als ware ze hier al ontelbare keren geweest. Met plaatsvervangende schaamte probeerden we dit hele tafereel te negeren.
Na een paar uur vliegen, kwamen we toe op de luchthaven van – jawel – KL. Met de hypermoderne exprestrein waren we op welgeteld 28 minuten in het centrum van Kuala Lumpur. Het was al laat en we moesten nog snel ergens een slaapplaats zien te vinden. In Chinatown werden we aangesproken door een vreemd uitziende man, die voor ons een guesthouse zou regelen. Op dit late uur kon ik me van een sceptische blik ontdoen en blindelings volgden we hem naar zijn "little paradise". Wat volgde was een heuse ontnuchtering! Een bescheiden kamertje waar net 2 bedden in pasten mét als klein decoratief element een ventilator die op dat moment (oeps!) deffect was. Een kakkerlak wist nog snel onder het bed te verdwijnen, maar helaas had ik deze actie vol afgrijzen in het vizier. Verdere details bespaar ik jullie ..
In de eerste de beste kroeg hebben we ons noodlot met een paar frisse pinten weggespoeld, maar de realiteit werd niet vertroebeld. Na een helse nacht konden we niet snel genoeg vluchten uit dit hol van verderf. Iets verderop hadden we een gezellig hotelkamertje gevonden dat voorzien was van voldoende comfort. Na een verkwikkende douche, badend in de nieuwverworven luxe, was het tijd om op verkenning te gaan. We slenterden even rond in de kleine straatjes van Chinatown tot we uiteindelijk terecht kwamen aan een hindoetempel. Toeval wilde dat er uitgerekend die dag een belangrijke ceremonie plaatsvond. We werden aangesproken door Thumbi, een diepgelovige hindoe die erop aandrong onze toekomst te voorspellen. Ik werd er niet veel wijzer van, maar besloot op zijn aanraden toch nog even snel een offer te brengen aan de hindoegod Ganesh. We lieten de hindoetempel achter ons, met in de verte Thumbi die ons nog steeds stond na te wuiven. Al met al een vreemde ontmoeting.
Na een tijdje doelloos wandelen werden meteen de eerste indrukken gevormd. Kuala Lumpur is groot en druk, maar de chaotische wirwar die je in andere Aziatische steden hebt, ontbreekt hier. Typerend is dat de stad een grote verscheidenheid aan culturen brengt. Indiërs, Chinezen, moslims leven hier vreedzaam naast elkaar – hindoetempels, moskeeën en oude koloniale gebouwen worden overschaduwd door torenhoge wolkenkrabbers die dan weer het silhouet van een ultramoderne stad vormen. Na een dagje rondkuieren in de aangename stadsdrukte van KL, keerden we terug naar Chinatown. Het duurde even voor we ons een weg konden banen door het overaanbod dvd's, Chanels en rolexen, maar uiteindelijk vonden we een gezellig restaurantje in het hartje van Chinatown waar we tussen de Chinezen en de Maleisiers een paar lokale delicatessen degusteerden. De uithangborden met "do not spit" zorgden voor algehele hilariteit. De Chinezen hebben namelijk de vreselijke gewoonte om tussen de maaltijd even smakelijk op de grond te spugen .. ik vond het fantastisch! Voldaan strompelden we terug naar onze hotelkamer. De tweede nacht verliep een stuk zorgelozer dan de eerste – dit keer bleef al het ongedierte mooi verstopt in een of andere hoek. Ik vergaf mezelf dit kleine beetje gezichtsbedrog.
De dag nadien waren we weer helemaal klaargestoomd voor meer nieuwe ontdekkingen. Shopping day! Kuala Lumpur is één groot winkelparadijs! De ene mall naast de andere – het was om van te duizelen! Na uren winkelen kwamen we gepakt en gezakt terug met onze nieuwste veroveringen. Decadent shoppen kan je het niet echt noemen, want alles wordt hier aan belachelijke prijzen verkocht. Ik was voldaan. S'Avonds waren we uitgenodigd in de reggae bar om de hoek. De emmertjes whisky werden speciaal voor ons aangevoerd en de muziek bracht ons in de mood voor meer. Tja .. het was een korte nacht en er ging ons nog een lange dag tegemoet. Na een typisch oosters ontbijt, konden we er weer tegenaan.
Het is echt een verademing om even te verdwalen in de verschillende charmante bouwstijlen van Kuala Lumpur, alles is er zo kleurrijk dat je er oprecht vrolijk van wordt. De skyline van de stad wordt volledig gedomineerd door de hoogste gebouwen ter wereld. De Petronas towers staan ergens bovenaan dit lijstje – maar liefst 452 m hoog en 88 verdiepingen! Dat moesten we natuurlijk gezien hebben! Helaas is het er de eerste dagen wegens nalatigheid (hmm..) niet van gekomen. De shopping day had ons zo gehypnotiseerd dat we bijna blindelings de weg naar alle shopping centra wisten te vinden. De laatste dag was unaniem uitgeroepen tot dé Petronas dag. Enthousiast liepen we naar de balie en bestelden we onze tickets. De mevrouw achter de balie keek ons mooi maar meedogenloos aan en vertelde ons dat we te laat waren. Te laat? Blijkbaar zijn de veiligheidsvoorschriften sinds de aanslagen van 11/09 streng verhoogd en wordt er dagelijks een maximum aantal bezoekers toegelaten. Een beetje aandringen hielp ons niet verder. We besloten dan maar om voor de vrouwelijke charmes te gaan – met onweerstaanbare puppy oogjes en een hulpeloze pruillip vertelden we aan iedereen die het al dan niet wilden horen, dat we speciaal van België waren overgevlogen om de Petronas torens te zien. Goh – ik zou er persoonlijk niet intrappen, maar ergens moeten we toch geloofwaardig uit de hoek gekomen zijn. We kregen meteen 2 tickets in de handen geduwd en een paar minuten later stonden we op de skybridge die de 2 torens van elkaar scheidt. Het was een indrukwekkend zicht over de stad! Vanuit de hoogte keken we neer over Kuala Lumpur, met het licht van de ondergaande zon dat prachtig reflecteerde in de ramen. Ik genoot in alle stilte tot plots de lucht helemaal overtrokken werd door loodgrijze wolken. Een harde knal kondigde een tropische regenbui aan. We namen de lift terug naar beneden en zochten ons heil in een voorbijrijdende taxi .. nog nagenietend van de afgelopen dagen, was het weeral tijd om afscheid te nemen. Kuala Lumpur: een aanrader!
Wegens tijdgebrek, begonnen we vrijwel halsoverkop aan deze citytrip. Op de luchthaven wisten we nog snel een aantal informatiebrochures door te nemen. Veel bleef ons niet echter bij en al snel sloten we aan bij de rij voor de check-in. Voor ons stond een koppel doorgewinterde backpackers die het niet konden nalaten hun kennis ongevraagd met iedereen te delen. In hun Amerikaans enthousiasme spraken ze als volleerde Lonely Planets over KL, want zo zouden de Maleisiers hun stad ook noemen, als ware ze hier al ontelbare keren geweest. Met plaatsvervangende schaamte probeerden we dit hele tafereel te negeren.
Na een paar uur vliegen, kwamen we toe op de luchthaven van – jawel – KL. Met de hypermoderne exprestrein waren we op welgeteld 28 minuten in het centrum van Kuala Lumpur. Het was al laat en we moesten nog snel ergens een slaapplaats zien te vinden. In Chinatown werden we aangesproken door een vreemd uitziende man, die voor ons een guesthouse zou regelen. Op dit late uur kon ik me van een sceptische blik ontdoen en blindelings volgden we hem naar zijn "little paradise". Wat volgde was een heuse ontnuchtering! Een bescheiden kamertje waar net 2 bedden in pasten mét als klein decoratief element een ventilator die op dat moment (oeps!) deffect was. Een kakkerlak wist nog snel onder het bed te verdwijnen, maar helaas had ik deze actie vol afgrijzen in het vizier. Verdere details bespaar ik jullie ..
In de eerste de beste kroeg hebben we ons noodlot met een paar frisse pinten weggespoeld, maar de realiteit werd niet vertroebeld. Na een helse nacht konden we niet snel genoeg vluchten uit dit hol van verderf. Iets verderop hadden we een gezellig hotelkamertje gevonden dat voorzien was van voldoende comfort. Na een verkwikkende douche, badend in de nieuwverworven luxe, was het tijd om op verkenning te gaan. We slenterden even rond in de kleine straatjes van Chinatown tot we uiteindelijk terecht kwamen aan een hindoetempel. Toeval wilde dat er uitgerekend die dag een belangrijke ceremonie plaatsvond. We werden aangesproken door Thumbi, een diepgelovige hindoe die erop aandrong onze toekomst te voorspellen. Ik werd er niet veel wijzer van, maar besloot op zijn aanraden toch nog even snel een offer te brengen aan de hindoegod Ganesh. We lieten de hindoetempel achter ons, met in de verte Thumbi die ons nog steeds stond na te wuiven. Al met al een vreemde ontmoeting.
Na een tijdje doelloos wandelen werden meteen de eerste indrukken gevormd. Kuala Lumpur is groot en druk, maar de chaotische wirwar die je in andere Aziatische steden hebt, ontbreekt hier. Typerend is dat de stad een grote verscheidenheid aan culturen brengt. Indiërs, Chinezen, moslims leven hier vreedzaam naast elkaar – hindoetempels, moskeeën en oude koloniale gebouwen worden overschaduwd door torenhoge wolkenkrabbers die dan weer het silhouet van een ultramoderne stad vormen. Na een dagje rondkuieren in de aangename stadsdrukte van KL, keerden we terug naar Chinatown. Het duurde even voor we ons een weg konden banen door het overaanbod dvd's, Chanels en rolexen, maar uiteindelijk vonden we een gezellig restaurantje in het hartje van Chinatown waar we tussen de Chinezen en de Maleisiers een paar lokale delicatessen degusteerden. De uithangborden met "do not spit" zorgden voor algehele hilariteit. De Chinezen hebben namelijk de vreselijke gewoonte om tussen de maaltijd even smakelijk op de grond te spugen .. ik vond het fantastisch! Voldaan strompelden we terug naar onze hotelkamer. De tweede nacht verliep een stuk zorgelozer dan de eerste – dit keer bleef al het ongedierte mooi verstopt in een of andere hoek. Ik vergaf mezelf dit kleine beetje gezichtsbedrog.
De dag nadien waren we weer helemaal klaargestoomd voor meer nieuwe ontdekkingen. Shopping day! Kuala Lumpur is één groot winkelparadijs! De ene mall naast de andere – het was om van te duizelen! Na uren winkelen kwamen we gepakt en gezakt terug met onze nieuwste veroveringen. Decadent shoppen kan je het niet echt noemen, want alles wordt hier aan belachelijke prijzen verkocht. Ik was voldaan. S'Avonds waren we uitgenodigd in de reggae bar om de hoek. De emmertjes whisky werden speciaal voor ons aangevoerd en de muziek bracht ons in de mood voor meer. Tja .. het was een korte nacht en er ging ons nog een lange dag tegemoet. Na een typisch oosters ontbijt, konden we er weer tegenaan.
Het is echt een verademing om even te verdwalen in de verschillende charmante bouwstijlen van Kuala Lumpur, alles is er zo kleurrijk dat je er oprecht vrolijk van wordt. De skyline van de stad wordt volledig gedomineerd door de hoogste gebouwen ter wereld. De Petronas towers staan ergens bovenaan dit lijstje – maar liefst 452 m hoog en 88 verdiepingen! Dat moesten we natuurlijk gezien hebben! Helaas is het er de eerste dagen wegens nalatigheid (hmm..) niet van gekomen. De shopping day had ons zo gehypnotiseerd dat we bijna blindelings de weg naar alle shopping centra wisten te vinden. De laatste dag was unaniem uitgeroepen tot dé Petronas dag. Enthousiast liepen we naar de balie en bestelden we onze tickets. De mevrouw achter de balie keek ons mooi maar meedogenloos aan en vertelde ons dat we te laat waren. Te laat? Blijkbaar zijn de veiligheidsvoorschriften sinds de aanslagen van 11/09 streng verhoogd en wordt er dagelijks een maximum aantal bezoekers toegelaten. Een beetje aandringen hielp ons niet verder. We besloten dan maar om voor de vrouwelijke charmes te gaan – met onweerstaanbare puppy oogjes en een hulpeloze pruillip vertelden we aan iedereen die het al dan niet wilden horen, dat we speciaal van België waren overgevlogen om de Petronas torens te zien. Goh – ik zou er persoonlijk niet intrappen, maar ergens moeten we toch geloofwaardig uit de hoek gekomen zijn. We kregen meteen 2 tickets in de handen geduwd en een paar minuten later stonden we op de skybridge die de 2 torens van elkaar scheidt. Het was een indrukwekkend zicht over de stad! Vanuit de hoogte keken we neer over Kuala Lumpur, met het licht van de ondergaande zon dat prachtig reflecteerde in de ramen. Ik genoot in alle stilte tot plots de lucht helemaal overtrokken werd door loodgrijze wolken. Een harde knal kondigde een tropische regenbui aan. We namen de lift terug naar beneden en zochten ons heil in een voorbijrijdende taxi .. nog nagenietend van de afgelopen dagen, was het weeral tijd om afscheid te nemen. Kuala Lumpur: een aanrader!
<< Home