Phitsanuloke. Een stadje waar er op zich weinig te beleven valt, maar soms zit het hem in de kleine dingen. Straks is het weer een avondje gruwelen op de lokale insectenmarkt. Hoewel de insecten hier voor de Thai beschouwd worden als culinaire hoogstandjes, is het voor de meeste toeristjes een ware nachtmerrie. Waterkevers, bamboewormen, rupsen, schorpioenen, sprinkhanen en andere lekkernijen die de maag van de hongerige Thai vullen, zijn de ultieme horror voor de gemiddelde toerist. En dan spreek ik niet over mezelf. Als tourrep moet je een sterke maag hebben want meestal mag je als proefkonijn het startschot geven voor dit bourgondisch eetfestijn. Ik moet zeggen – een viersterrenrestaurant is het niet, maar deze lokale delicatesse doet me nu ook niet meteen walgen van afkeer. Meestal begin ik bescheiden met een bamboewormpje, dat als aperitiefhapje bij een glaasje whisky niet te versmaden is. Een knapperig geluid, dat meestal word onthaald op kreten vol afgrijzen van mijn toeristjes. De bamboeworm is lekker gekruid. Je kan het een beetje vergelijken met barbecue chips, met als klein detail dat deze in een vroeger stadium nooit tot leven zijn gekomen. Nadien volgen de hors d’oeuvre, de gegrilde sprinkhanen, rupsen en kevertjes. De sprinkhanen dragen mijn voorkeur, knapperig en niet slecht van smaak. Maar mijn all time favourite blijft de schorpioen. En daar haken de meesten echt af. Een beetje geshockeerd wordt alles nadien weggespoeld met de lokale Mekong whisky, waar stiekem al eens een verdwaald vliegje invliegt. Oke, ik geef toe, het is geen alledaagse kost, maar met de nieuwe dreiging van de vogelpest krijgen deze gegrilde insectjes misschien wel hun portie nieuwverworven faam. Honger iemand? Het is misschien geen appetijtelijk zicht, maar met een beetje garnituur best wel oké. De Thaise haute cuisine blijft tot de verbeelding spreken.