En dan de echte verjaardag. Op zich had ik er niet zo naar uitgekeken. Het is immers al de derde keer op rij dat ik aan de andere kant van de wereld m’n verjaardag vier, dus veel spectaculairs had ik er niet van verwacht. Het gaat zelfs zo ver dat ik op een bepaald moment niet meer wist hoe oud ik nu juist ging worden .. oke, dat ging misschien net iets te ver, maar mijn lange termijn geheugen laat het soms al eens afweten. Maar goed, ik had die avond een verjaardagsfeestje in alle intimiteit gepland zonder al te veel verrassingen, maar dat was blijkbaar buiten medeweten van mijn lieve collega’s. s’Avonds laat kwam ik aan in Bangkok van excursie, net de tijd gehad om alles uit te pakken tot plots de deurbel ging. SURPRISE! De deur ging open en FLASH, Jitse die zich in ware paparazzi stijl met de camera gewapend had, een glunderende Nok die me in de armen vloog en Ake, die daar stond te grijnzen met een grote verjaardagstaart. Ik was zo overweldigd dat ik er even stil van werd. Die avond zijn we met ons viertjes (Jitsie, Gerdie, Ake et moi – Nok is verslaafd aan de thaise sitcoms) iets gaan drinken in de Mountainbike Bar – een portie nieuwverworven faam, waarvoor dank aan Ake want na het ijsblokincident in de Waterbar zijn we daar een tijdje persona non grata. Ons Jitse was een beetje ziek dus die was al vroeg gaan slapen (voor alle duidelijkheid, iets dat ik haar NIET kwalijk neem) en dus bleef ik met de 2 mannen over. Gerdie en ik zijn goed in de Sangsom gevlogen, terwijl Ake hulpeloos moest toekijken. Mijn drinking partner in crime had zich voor de komende dagen volledig toegelegd op het vegetarisch festival, dat o.a ook inhoudt dat er geen alcohol mag geconsumeerd worden. De verleiding was groot, maar de weerstand des te groter; de flessen werden genadeloos verdeeld tussen Gerdie en ik. De ambiance zat er goed in, tot we om 2u weer vriendelijk gevraagd werden de bar te verlaten. Het begint stilaan een doemscenario te worden, nefast voor de feestvreugde. Gerdie wilde nog niet gaan slapen dus die is nog even doelloos gaan ronddwalen in de straten van Bangkok en Ake kwam me voor het slapengaan nog even met een verjaardagscadeautje verrassen. Het was een korte nacht en de volgende ochtend mocht ik meteen op de luchthaven vrolijk staan wezen. S’Middags werd ik dan nog eens verrast met een roomservice, met de complimenten van Jan – de grote baas van het lokale agentschap, maar van wie ik vooral z’n geweldige gevoel voor humor apprecieer. Een grote chocoladetaart met een flesje rode wijn (rode neus, glorieus). Ik moet zeggen, ik begin stilaan toch van verrassingen te houden. S’Avonds was het terug richting Mountainbike met hetzelfde gezelschap én Antoine – één van de lokale gidsen, een beetje mijn homie. En zo ben ik zonder het zelf goed en wel te beseffen een jaartje ouder geworden .. helaas geen jaartje wijzer.