la proxima estacion: thailand

.. au bout d'un silence

Saturday, August 06, 2005

Elke ochtend is de luchthaven van Bangkok een bont allegaartje farangs die elk met hun eigen verwachtingen aan de grote reis beginnen. Ieder z’n eigen verhaal, z’n eigen weg. Vanaf dit punt begint de grote stap in het onbekende en het is dan ook meteen zwemmen of verzuipen. De ontmoetingshal is een wirwar verdwaalde toeristjes die met overvolle bagages paniekerig zoeken naar een herkenningspunt. Een tafereel dat ik met professionele discretie graag even gadesla. Tja, dat kleine beetje voyeurisme zit wel in iedere mens. Nadien ben ik natuurlijk de held die hen met brede glimlach (en een beetje leedvermaak) uit hun lijden kom verlossen. Welkom in Thailand!
Bij elke rondreis is het druk speculeren naar wat voor een rariteitenkabinet er nu weer op je afkomt. En geloof mij, het is elke keer opnieuw een prachtig staaltje van de menselijke psychologie (om het even mooi freudiaans te zeggen). Sommige mensen komen al ruziënd aan van op de tarmac, anderen wijzen met de beschuldigende vinger naar de reisagent omdat ze de eerste druppels regen zien vallen, maar komen nadien wel klagen dat het té warm is in de zon. Enfin, de belangrijke onbelangrijke dingen eerst. Maar na een paar uurtjes zijn de meesten wel over hun eerste vermoeidheid heen. De vrolijke Frans begint zijn vooraf ingestudeerde mopjes te vertellen (de leukste uiteraard eerst), iedereen happy en het ijs is gebroken. In een verder stadium komen de echte levensverhalen boven. En dan wordt het pas echt leuk! Sommige mensen zijn zo aanhankelijk dat ze je hun hele levensgeschiedenis toevertrouwen – en dat zorgt uiteraard voor de nodige hilariteit! Depressies, plastische chirurgie, verborgen fantasietjes, duistere familiegeheimen etc .. i just love it! Het is ongelooflijk hoe de stereotype personages die tijdens de psychologielessen zo uitbundig geanalyseerd werden, ook effectief bestaan. Nu, dit alles weegt absoluut niet op tegen het respect en de waardering die je van de meeste klanten krijgt. Na de reis krijg je nog vaak briefjes toegestopt waarin er vol lof wordt geschreven over hoe fantastisch de reis was en uiteraard over de goede organisatie (knipoog). Zoiets laat je uiteraard niet onberoerd. Het is eerder een bevestiging dat je goed bezig bent. Elke dag ontdek ik hier steeds meer nieuwe dingen. Het is ongelooflijk, maar de routine waar ik aanvankelijk een beetje voor vreesde, haalt nog steeds niet de bovenhand. Na bijna 5 maanden Thailand ben ik nog steeds dolverliefd op dit land .. stilaan is dit zo’n beetje mijn 2e thuis aan het worden. Oh yes – we do love Thailand!

Toch nog even een goede raad voor de mensen die spontaan vakantiekriebels krijgen: de fleurig bedrukte bermuda’s die geen mens thuis zou dragen, zien er in het buitenland even lachwekkend uit.