Met mijn verjaardag bijna in het vooruitzicht kon de feestvreugde niet lang meer uitblijven. Tja – elke reden is hier goed om te feesten, maar dit keer zou het een feestje in stijl worden. Die avond met de collega’s Glenn, Wouter, Gerdie en Jitse op stap geweest. De avond begon in de Waterbar – één van de geliefkoosde plekjes onder de tourreps, vlakbij het hotel dus ook zo’n beetje de noodoplossing in geval van extreme luiheid. De flessen Sangsom vloeiden weer rijkelijk en om helemaal op kruissnelheid te komen werd ook de tequila erbij gehaald. En ja, het is een cliche maar drank is inderdaad den duvel. De gemoederen raakten oververhit. Wouter en ik hadden nog ongedane zaken af te handelen – tijdens een van onze avondjes uit is hij met ijsblokjes naar me beginnen gooien en toen heb ik meteen de hele emmer over hem gekapt .. zijn wraak was zoet. En we hadden blijkbaar het goede voorbeeld gegeven, want plots begon iedereen spontaan met ijsblokjes te gooien. De Waterbar deed z’n naam alle eer aan, hoewel dit waarschijnlijk niet de bedoeling was. De Thai keken aanvankelijk een beetje vreemd, maar toen ze de hint begrepen kwamen ze met een nieuw emmertje ijs. Ohja, opnieuw dolle pret! Toen iedereen weer een beetje terug op kamertemperatuur was, werd er besloten om de festiviteiten verder te zetten op de RCA, de straat waar het nachtleven van Bangkok ongekende hoogtepunten bereikt. Er werd luidruchtig geklinkt met shotjes tequila, whiskey on the house voor m’n verjaardag en ehmm met de knappe security man Nop, waarbij ik me (hoe kon het ook anders) helemaal in mijn nopjes voelde. Ja, time flies when you’re having fun – om 2u gingen de lichtjes weer aan, terwijl mijn lichtje al stilaan gedoofd was. Hoe ik ben thuisgeraakt is me nog steeds één groot vraagteken, om nog maar te zwijgen over hoe ik wakker ben geworden. Gelukkig waren er de collega’s die de zwarte gaten voor me konden opvullen. Of het een verjaardagsfeestje in stijl was, no idea – maar laten we zeggen, dat er over “stijl” te onderhandelen valt.