“Did you bring your camera?” Terwijl de taxi er met tierende banden vandoor scheurde draaide Papawat zich grijnzend om. Neen, ik had mijn camera niet bij. Waarom zou ik? Ik liet deze vraag even op de oppervlakte dobberen. Met een zucht zag ik de ellenlange file van taxi’s en tuktuks voor me. Elke dag proberen zo’n 3 miljoen auto’s zich hopeloos te verplaatsen door het stadsverkeer .. een geruststellende gedachte tijdens het spitsuur. Het was pas een uur later, toen ik de verte een futuristisch gebouw uit de smog zag tevoorschijn komen dat ik besefte dat Papawat dit met ernst meende. Welcome to Suvarnabuhmi ....

Na jaren van loze beloftes is de nieuwe luchthaven van Bangkok dan toch een feit. Suvarnabuhmi – de Thai spreken het uit als ware het een nieuwe chocoladesmaak, smeltend op de lippen – moet de ietwat verouderde Don Muang vervangen. En Thailand zou Thailand niet zijn mocht dit niet met veel poeha gevierd worden. De luchthaven werd vanochtend gezegend door een paar hooggewaardeerde monniken. For protection, zoals de Thai hun geloof zo mooi verklaren. Maar zelfs het wakende oog van boeddha kon de chaos die er vandaag heerste niet ontzien. Een mix van nieuwsgierige Thai (de gele T-shirts die gedragen worden ter ere van de koning, worden me steeds waziger voor ogen) en farang in dikke winterjassen liepen elkaar de hele tijd voor de voeten. In de massa verloor ik Papawat uit het zicht .. Ik liep een beetje verloren in de toeristenstroom en besloot dan maar zelf op verkenning te gaan. Luchthavens zijn de meest fascinerende plekken om even stiekem de voyeur uit te hangen. Jaloers keek ik toe hoe koppeltjes innig omhelzend met elkaar verenigd werden, minder jaloers en eerder met een blik van diepe ontzetting keek ik toe hoe het Pattaya volkje met een zelfvoldane blik uit de arrival gate kwam gewaggeld. Toen zag ik Papawat .. met de camera in de aanslag stond hij van elke uitvalshoek foto’s te nemen van de nieuwe luchthaven. (Effe off the record, Papawat is 64 jaar en doet me in al mijn jeugdsentiment denken aan Balou van het Jungle Book) Een hartverwarmend plaatje! Ik baande me een weg door de massa. Papawat nam me bij de arm en zo gingen we breed glimlachend de Thaise geschiedenis in ..