SAWASDEE! Nog helemaal onder de indruk van mijn blitsbezoek aan ons miniatuurlandje, zat ik voldaan op het vliegtuig richting Bangkok. Cabin crew, ready for take off. Het zou een lange vlucht worden, maar al gauw viel ik in een diepe slaap. Pas uren later werd ik wakker. Een beetje gedesorienteerd keek ik uit het raam. Vanuit het luchtruim leek het wel alsof de miljoenen lichtjes in mn ogen weerkaatsten. Bangkok. Met kleine pretoogjes zat ik te glunderen op m'n stoel. Minuten leken plots uren te duren. Aan de paspoortcontrole toonde de douanebeamte een prachtig staaltje van Thaise deskundigheid. Hoe meer hij de massa probeerde te organiseren, hoe meer wanorde er ontstond. Ik moest er maar om lachen. Veel was er niet veranderd. Ondanks de moeizame paspoortcontrole , waarbij de Thaise glimlach (misschien wegens nalatigheid) vreemd genoeg uitbleef, kon ik het niet nalaten een vreugdesprongetje te maken op Thais grondgebied. Door de stroom toeristen baande ik me een weg naar buiten. De rij taximeters leek oneindig. Ik koos er zorgvuldig eentje uit. Nung, een vijftiger met een ketting vol amuletten. "For protection", lachte hij een beetje verlegen en drukte meteen het gaspedaal in. Gelukkig was het zondagochtend, geen verkeer en in no time arriveerde ik in het hotel. Aan de receptie stond Evelyn me met brede glimlach op te wachten. Het was een leuk weerzien!We hadden duidelijk veel bij te praten, maar de jetlag speelde me parten.

Na een korte siesta praatten we honderduit. Vanuit de straten bereikte de onophoudende herrie van de taxi's, tuktuks en bromfietsen haar hoogtepunt. Tijd om de eens zo vertrouwde omgeving opnieuw te verkennen. De hitte overviel me meteen en al snel zochten we een gezellig terrasje op. Genietend van een frisse singha observeerde ik de stadsdrukte. Marktkramers die in hun kleine volgestouwde stalletjes zitten te genieten van hun noedelsoep, Thai die druk pratend een beetje verkoeling zoeken in de schaduw, taxi's die zich hopeloos proberen te verplaatsen in het verkeer, tuktuks die in een rookgordijn voorbij scheuren. Terwijl ik dit teveel aan indrukken opschrijf, krioelt de mensenmassa aan me voorbij en heb ik het gevoel dat ik weer vanalles mis. Plots besefte ik hoe hard ik dit alles heb gemist.

s'Avonds bruisde ik van de energie en met een paar collega's trok ik naar een lokale bar. De tranen stonden me in de ogen bij de eerste Thaise vissoep die ik smakelijk naar binnen slurpte - helaas niet van de nostalgie, maar van de chili's. Ik at hardnekkig verder, nergens anders wordt er zo'n overheerlijke tom yam kung geserveerd. Hoe hard had ik niet uitgekeken naar die grote kom dampende chili's? En alsof dat niet genoeg was, werd er meteen een fles Sangsom geopend. Alle tradities werden in ere gehouden. De volgende dag werd ik uit een bodemloze slaap wakker. Het is vreemd om terug te zijn, bijna alsof ik niet ben weggeweest.

Na een korte winterstop in België waarbij ik als een wervelstorm door de Belgische polders raasde, is het weer tijd om met de noorderzon te verdwijnen. Met verve heb ik de barre koude getrotseerd, maar de nood aan intense UV stralen, rijst en het grote mysterie aan de andere kant van de wereld lonken naar me. Dit keer is het geen sprong in het onbekende, maar dat maakt het er daarom niet minder spannend om! Een ex-collega wist me met een pijnlijke vergelijking vooralsnog niet van m’n voetstuk te brengen. “Een 2e contract in Thailand is als een spelletje bowling, na het 2e spelletje heb je er genoeg van”. Je zou voor minder een paar kegels omver gooien. Nu, ik ben nooit een uitblinker geweest in de kunst van het bowlen. Zo zie je maar .. Als ik m’n hart volg dan weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Soms is een jaar lang, soms ben ik bang dat het te kort is, dat het veel te snel voorbijgaat. Als ik er zo over nadenk besef ik het eigenlijk allemaal nog niet zo goed. Ik lijk ergens op een wolkje te zweven, suf van de antibiotica – want jawel, ook dit keer hebben de bacteries weer flink toegeslagen. Maar laat dat vooral de pret niet bederven. Terwijl de lente nog even de strijd levert met de naweeën van de winter, hou ik jullie vanuit mijn subtropische zetel weer warm met verhaaltjes uit het verre Oosten. Aan de moedige mensen die in mijn voetsporen wensen te treden, see you in Thailand! Aan alle anderen, antidepressiva zijn op voorschrift te verkrijgen in de apotheek – heb ik gisteren nog gecheckt ..