Van alle steden die ik hier in Thailand bezocht heb, is Kanchanaburi steeds de absolute anticlimax. De stad van de veelzeggende "bridge over the river kwai" wordt enorm overroepen. Buiten een diepe sprong in de geschiedenis en een overvloed aan natuur, valt er hier weinig te beleven. Toch heb ik de afgelopen dagen - al was het dan misschien uit noodzaak - mijn mening een beetje moeten bijschaven. Meestal blijft mijn tijd in Kanchanaburi beperkt tot de excursies die ik met klanten doe en nadien vertrek ik sito presto terug naar Bangkok. Maar dit keer moest ik iets langer dan verwacht blijven. Een tegenvaller, zo dacht ik. Ik zag me hier al wegkwijnen van de eenzaamheid. Toen herrinerde ik me een of ander artikel dat ik ooit eens gelezen had over een tempel met echte tijgers in de provincie van Kanchanaburi. Een telefoontje naar lokale gidse Fon en diezelfde dag nog zat ik achter op de pickup en waren we vertrokken. Na een lange weg door prachtige natuur, kwamen we aan gigantische kalksteenformaties waar zeker 11 tijgers in de schaduw zaten te genieten van hun middagdutje. Een prachtig, bijna surrealistisch decor! Meteen werd ik door de lokale monnik meegenomen naar een van de tijgers, waar ik dan mocht plaatsnemen. In het begin een onwennig gevoel, maar dat bleek voor de tijger uberhaupt geen probleem. Slaperig keek hij op en legde z'n hoofd op mijn arm. Echt te gek voor woorden! Dit immens grote beest lag zo tam als een lammetje in mijn schoot te slapen. Prachtig gewoon! Dit is iets dat je maar een keer in je leven meemaakt, iets dat je nooit meer vergeet!